عجب روزگاری شده
شایدم ذات آدمی همینه
یک روز تنهایی دست میذاره گلوت
و به دنبال یک دوستی برای صحبت
یک روز در جمعی و پر از دوست
اما هیچ کدوم از فیلتر رد نمیکنن
و هم صحبت خوبی نیستن
یه روز تنهایی و هم صحبت هم داری
کلی صحبت میکنی و نشاط میابی
اما باز هم اون هم صحبت اولی که مد نظرت بوده نیست
خلاصه تنها نیستی ولی قلبت تک و تنها
بین دوازده تا دنده محصور قفسه سینه
ولی باید برای افسرده نشدن برنامه داشته باشه
و به زندگی ادامه بده تا روزی که از زندان جدا میشه
به قلب شیشه ی بشکسته سوگند....
انسان برای انسان خلق نشده است
دل انسان مال خداست
عشق به انسانها یک فریب بیشتر نیست
اما خوبه
برای تداوم نسل چیز خوبیه
اما ا ینکه گمان کنیم خوشبختی ما به عشق ماست اشتباه است
عشق ما با دیگر انسانها هیچ فرقی نداره و فقط تو چشم ما با دیگران متفاوت است
اگه به این نگاه خودمان اعتماد کنیم سرمان به سنگ می خوره و خدا نکنه راه برگشتی نباشه
بهترین راه اینه که خودمان را مسئول خوشبخت کردن خودمان کنیم و به دیگری به همان اندازه که اهمیت دارد توجه کنیم
یعنی به اندازه یک انسان عادی که هر لحظه ممکن است عوض شود.
تنها خداست که استحقاق دل ما را دارد و هر کس غیر او در این دل باشد غاصب است و دلدار شایسته ای نیست.