آنوشا

نمی‌دانم چرا وقتی به تصاویرت نگاه می‌کنم آرامشی فراتر از غم از دست دادنت مرا احاطه می‌کند. احساس می‌کنم هرجای این جهان بی‌کران که قدم بگذاری با جسم زمینی یا روح آسمانیت، چنان آرام و شاد خواهی بود که نگرانت نخواهم بود. دروغ نیست اگر بگویم دلتنگت خواهم شد اما می‌دانم آرامش تو در هر کجای این جهان پهناور برای من ارزش مضاعف دارد. آنوشای عزیزم هنوز هم در قلب من بهترین جای جهان را داری. امیدوارم در دنیای دیگر که حد و مرزی در آن وجود ندارد، چنان رشد کنی و زندگی شادی داشته باشی که خیال آرام ما آرام‌تر از گذشته شود.

مرگ زودهنگام

چه ایرانیان ارزشمندی در کشور ایران و جهان وجود دارند که ما از آنها بی خبریم. چندی پیش که سنگ مزار خانم مریم میزراخانی رو دیدم، دلم گرفت. آدم این همه تلاش کنه و در سن کم فوت کنه.. خیلی دلم گرفت تا دیشب که داداشم از دوستش سوران نوروزی می گفت. دوست اکتیوش که کلی از نظر علمی و پژوهشی مورد تایید استادهای ایرانی و کانادایی بوده.. دیشب بهمون گفت سال قبل در اثر سرطان لیپوسارکوما فوت کرده.. علی اسم بیماری ش رو نمی شناخت. اما اسمش رو سرچ کردم دیدم که درباره ش اخباری وجود داشته.. دیشب کلی دلم گرفت. چرا چهره های علمی  فعال اینقدر عمرشون کوتاهه ؟؟ فری هم همینطور بود.. خیلی ها رو ما نمیشناسیم

Sooran Noroozi:
https://vancouverisland.ctvnews.ca/montreal/article/research-award-created-in-honour-of-quebec-man-who-died-of-cancer-shortly-after-becoming-a-father/