گویی رسیده بود
این روزگار سرد
این سربه زیرِ مرد،
این روزگار زرد
هرچند زرد و سرد
رنگ غم است ولی
از شور کودکان
آید نشاطِ من
در کنج خانه ام
اما نه خسته هیچ
شور است و کار و عشق
غم در کنار نیست