سلام خوانندگان عزیز
این روزها که سفر به سلامتی به پایان رسیده، حس بهتری دارم. حس خوبی دارم که با وجود اتمام تعاملم با آدم ها، متوجهم که هنوز براشون ارزشمند هستم.
از طرفی آرامشی که تنهایی و عشق بهم میده، ستودنی هست.
خیلی دلم می خواد بدونم دوستی جان که به هر حال به قول خودش من دوست خوبش بودم و تا 5 سال یعنی تا 6 ماه قبل هم براش مهم بود من پیشرفت کنم و آرام و شاد باشم، بازم بعدا رو این روال قرار می گیره یا نه!؟
من ارامشی از عشق به منبع فراوانی یا همون خدا دارم که من رو صبورتر و آروم تر می کنه ..
خیلی خوشحالم بچه ها.. من تجربه موفقی داشتم در عشق. چون آدمی که برگزیده خدا بود واسط عشق من و خدا شد. من تجربه ها و رشد رو کسب کردم و آرام آرام از عشق به دوستی فاصله گرفتم و به عشق خدا نزدیک تر شدم. هنوز هم همونجوری دوستش دارم. اما چون خوشحالی ش رو می خوام، ترجیح میدم دور باشم از تا خوشحال تر باشه..
منتظر جوابی هستم که من رو به خدمت به کودکانی با نیازهای خاص، نزدیک تر میکنه
برام دعا کنید.