باید با تمام وجود بر ذات توانمند خودم تکیه کنم.. شاید گاهی دلم از عشق آدمیزادی بلرزد، اما غمی نیست. من انسانم و بعد هم دختر.
تک تک سلولهایم، بافت تناسلی و روحم با این جنسیت در هم آمیخته اند..
کوتاه نمی آیم .. تمام درها را میزنم، تا راهی مناسب برای پیشرفت پیدا کنم..
خنده دار است که برای مبلغی ناچیز به یورو، مجبورم راه دشوارتر را انتخاب کنم اما گاهی دشوارترین راه، بهترین راه برای رسیدن به پیروزی ست.
مخصوصا وقتی که میدانم از تمام سنگلاخی ها و صخره ها، باید به تنهایی بالا بروم و عصای بالا رفتن از این رشته کوه خودمم و بس