سکوت نمی کنم

نمی دانم عمق مفهوم دوست داشتن را از حرفهای من کامل درک کرده ای یا خود را به بی توجهی زده ای؟! من هنوز سیگنال هایی که در قلب تو میزند را عمیق دریافت نکرده ام ، اما میخواهم تا زندگی و شرایط تو و من اجازه می دهد احساس خوبی که درباره تو دارم بیان کنم، اجبار و اصراری هم در جهت تفکرات قلبی تو ندارم هرچند بودن با تو لحظات شیرینی برای من رقم میزند و مایه ی خوشحالی من اما تو آزادی برای زندگی خودت، خودت تصمیم بگیری و علاقه مندی اجباری معنایی ندارد..

امدم وبلاگی ساختم و نانوشته هایم را برایت آنجا می نوشتم اما، دوباره گفتم این انکار واقعیت ذهن من است..پس برایت مینویسم هرآنچه از تسهیم آن با تو لحظات خوبی برایمان رقم بزند ❤❤❤❤

هرگز از دل نروید

امروز دومین سالگرد فوت فاطمه کامکار (فری) دوستم هست. همینطور هر روز احساس پر از علاقه و محبتم به عزیز دلم، محمدحسین، پایدار تر میشه و کم کم بیشتر. 

دوست داشتم به اینجا هم سر میزد. ای کاش ما ادم ها بیشتر با هم حرف میزدیم  و تعاملمون دو سویه بود.. فری و یاد آوری فوتش، به من فهماند دوستام رو از دل نمیبرن و فراموش نمی کنم...نمیدونم الان محمدحسین کجاست؟چرا کمتر میاد؟ چقدر سرش شلوغ و چقدر دلش با این احساسات من جوره الان، و با این کمتر بودنش بهم میگه که همون چند روز یک بار بهش پیام بدم ... چون نمیخوام بخاطر احساسات ز یادم از دستش بدم. چون واقعا دوستش دارم 

پادشاه قلب من دوستت دارم

مدام نوشتم و پاک کردم

و اخر هم یک کاغذ سیاه و شسته و رفته روی میزم ماند.

هر چه کشیدم و از تنها تصویر او در ذهنم، به زیبایی تصویر قلبی من نشد.

تمام چراغ های تصویر ش را از صفر و یک های  دیوار گوشی خود آویزان کردم. شاید چهره ش از دیرتر از ذهن پیر و فرتوتم برود.

عجب صحنه زیبایی ست، آنجا که طعم واقعی بودن در کنار عزیزترین دوست را می چشی ، بی آنکه دغدغه ی خواب بودن آن را داشته باشی یا محال بودن آن را تصور کنی. واقعا ممکن است روزی بی مقدمه و بی حاشیه دوستت دارم را هجا هجا به قلب مهربانش نثار کنی؟! 

دوستت دارم محمدحسین عزیزم...دلم سخت برای دیدن ت تنگ است

شعر جدیدم : پادشاه قلب

نه دل دروازه باغ بهشت است

نه کس اید، کسی بر گردد و بار دگر هم

نه دل باغ پر از گل باشدش، آری نباشد.

که عاشق گل بچیند، ببوید، دور ریزد

سراغ غنچه دیگر دراید، ببوید، دور ریزد.

 نباشد باغ سرسبزی که حوریان پرواز گیرند، دمادم آدمیان جان بگیرند.

مگر آب  گل آلود و سیاهی، که ماهیگیر از آن مردار گیرد.

دوست مهربونم.. دوستی جان.. محمدحسین (حسین) عزیزم

هر روز و هر ساعت و هر لحظه که به عمرم اضافه میشه

بیشتر دوستت دارم و قلبم در مقابل حسی که به تو داره سبک تر میشه

خیلی دوستت دارم

شاید از چند و چون و خم و پیچ های اخلاقی ت بی اظلاع باشم 

اما انقدر محبت می‌کنی و وقت می گذاری و برای تعالی روح من راهنمایی م میکنی

که بیش از پیش دوستت دارم دوست عزیز و آرام و شنوا و دانای من